Rzut oka na pokrywę bezpośrednio po wyjęciu jej z paczki. Strona zewnętrzna. Pokrywa nie posiada wyciętych otworów, a wszystkie części niezbędne do montażu znajdują się w środku.

Zewnętrzna część pokrywy składa się z jednego kawałka materiału, rozciętego na jednym z brzegów mniej więcej na 4/5 długości.

Bliższe oględziny pozwalają na identyfikację przynajmniej niektórych elementów. Idąc od prawej: odpowiednio wyprofilowana blacha tworzy mocowanie tylnej części stelaża pokrywy do biegnącej równolegle do ziemi rury tylnego widelca ramy roweru. U góry podobna część, która pozwala połączyć stelaż ze wspomnianą rurą, dopadowana do nieco innej średnicy. Mniej więcej po środku znajduje się pozornie dziwnie wyglądający element, który pozwoli na usztywnienie zapięcia tylnej części pokrywy łańcucha: dwa płaskie kawałki blachy pasują do małych kieszonek, które powstaną po odpowiednim rozcięciu tylnej części pokrywy. Elementu widocznego najniżej nie udało mi się zidentyfikować. Liczę w tym zakresie na pomoc czytelników :-]

Ponadto w skład zestawu wchodzą śruby oraz jedna czworokątna nakrętka.

Kształt stelażu pokrywy łańcucha nie jest zaskoczeniem. (Na marginesie przypomina nieco rakiety śnieżne). Pokrywa jest mocowana do ramy rowerowej w dwóch miejscach, w których występują płaskie 'poprzeczki' nadające stelażowi sztywność: w pobliżu rury (tzw. mufy) suportu oraz z tyłu, mniej więcej w 2/3 długości dolnej rury tylnego widelca, biegnącej równolegle do podłoża.

Typowo stelaż składa się z dwóch elementów, łączonych ze sobą 'na wcisk': większego, obejmującego mniej więcej 2/3 długości łańcucha, oraz 'zakończenia' obejmującego łańcuch w tylnej części roweru, mniej więcej wokół tylnego zębatego koła łańuchowego.

Dalsze działania wymagają wykonania dwóch operacji z samym rowerem: odkręcenia prawego pedału oraz zdjęcia tylnego koła.

Odkręcenie pedału jest stosunkowo prostą operacją o ile posiadamy do tego celu odpowiedni klucz, czytaj klucz o odpowiednio długim ramieniu. Dla przypomnienia: pedał po prawej  stronie (od strony napędu) ma prawy gwint, czyli przykręcamy go w prawo, a odkręcamy w lewo. Pedał po lewej stronie ma lewy gwint, czyli przykręcamy go w lewo, a odkręcamy w prawo.

Następnie odwracamy pojazd w taki sposób, by dwa punkty oparcia przypadły na kierownicę, a trzeci na siodełko. Warto przy tej okazji zadbać, by siodełko nie porysowało się o podłogę. Rower nie powinien też opierać się na dzwonku lub na klamce hamulca. W razie potrzeby należy poluzować śruby ustalające położenie tych elementów na kierownicy.

Zabieramy się za odkręcenie tylnego koła. Oprócz poluzowania nakrętek osi napędowej w niektórych rowerach holenderskich trzeba też poluzować nakretki tzw. napinaczy łańcucha. Moim zdaniem napinacze są elementem opcjonalnym, niewymaganym. Służą do ustalenia jednakowego położenia osi koła względem haków tylnego widelca ramy.

Należy teraz przełożyć stelaż przez łańcuch i korbę. W pierwszej chwili może się nawet wydawać, że jest to niemożliwe.

Uwaga! W niektórych stelażach poprzeczka w szerszej części stelaża jest do niego przynitowana tylko z jednej strony, co daje dodatkowe pole manewru.

Zgrubne dopasowanie stelaża pozwala się zorientować co do rozkładu przestrzennego, a w szczególności położenia punktów mocowania.

Przyda się tymczasowo założone koło, tzn. bez przykręconych nakrętek i podkładek.

Wycinanki czas zacząć. Dobrze jest się posłużyć jakimś wzorem lub szablonem, bo pomyłki są niewskazane. Mi za wzór posłużyła stara, właśnie wymieniana powłoka. Rozpoczynamy od wycięcia otworu pod prawe ramię korby.

Przy wycinaniu skorzystałem z pomocy przyjacielskich, niezawodnych przy takich czynnościach, kobiecych dłoni.

Przed chwyceniem za nożyczki zalecam narysowanie niezmywalnym pisakiem konturu, który zamierzamy wyciąć. Warto też się upewnić, że na pewno wycinany kontur jest tym, który chcemy uzyskać.

Kształt, który zostanie wycięty, jest widoczny na sąsiednim zdjęciu.

Nie wszystkie cięcia od razu pasowały. Niektóre trzeba było poprawić. Tak było na przykład z widocznym rozcięciem wzdłużnym, które zostało przedłużone.

Za zdjęciu widoczny jest cienki pasek oraz dwa zatrzaski. Pasek ten pozwoli na dodatkowe mocowanie - owinięcie paska wokół rury widelca i ustalenie go następnie za pomocą zatrzasków.

W tylnej części wycinamy dwa otwory: od strony zewnętrznej mniejszy, o średnicy, która pozwoli na przełożenie przez osłonę osi wraz z nakrętkami i podkładkami. Od strony wewnętrznej otwór musi być nieco większy od zębatego koła łańcuchowego.